The tragic moment Chester Bennington performed ‘Hallelujah’ at Chris Cornell’s funeral. Joe Taysom @josephtaysom. Sat 27 August 2022 3:00, UK. Heartbreakingly, the world lost Linkin Park’s Chester Bennington and Soundgarden’s Chris Cornell in a matter of weeks. They both openly struggled with their respective mental health problems The Linkin Park singer, dead at 41, may have been the purest voice of angst on the radio this millennium. Chester Bennington started as a rock star by saying that he was finished. “I cannot take The shocking news comes about two months after Soundgarden lead singer Chris Cornell also committed suicide. Thursday would have also been Cornell’s 53rd birthday. Bennington and Cornell were Chester Bennington had been sexually abused by an older man from the time he was 7 years old until the abuse ceased when he was the age of 13. He had reported in numerous interviews that he was Chester Bennington passed away on July 20, 2017. The rock star's body was found in a private Los Angeles residence, his cause of death being investigated as a suicide by hanging. BENNINGTON CHESTER CHARLES. 1 reference. stated in. ISWC Network. retrieved. 1 September 2021. Jaxsta profile ID. 02b48d2a-078d-466a-ac30-167a83e65f89. 0 references In the new Paramount+’s new docuseries Family Legacy, the 21-year-old looks back on some of his father’s most iconic moments over the years and touches on his own memories from those days Chester Bennington rose to fame in 2000 as the frontman for the nu-metal band Linkin Park. With the help of his iconic vocals and bandmate Mike Shinoda's rap skills, the group's Grammy-nominated On July 20, 2017, the world lost two incredible musicians in Chester Bennington and Chris Cornell. Both men were taken too soon, and their deaths left a huge hole in the music community. To honor their memories, fans held a joint funeral for both men on July 29, 2017. The funeral was a beautiful tribute to two men who had such a huge impact on By Alex Stedman. AP. Linkin Park singer Chester Bennington was found dead of an apparent suicide in his home south of Los Angeles on Thursday — which also would have been the birthday of late 6dES. • środa, 20 lipca 2022 18:57 Płyty Linkin Park najczęściej umieszczałem w swoim discmanie na początku XXI wieku, między 2000 a 2003 rokiem, będąc jeszcze uczniem szkoły podstawowej. Z roku na rok wachlarz słuchanych wykonawców się poszerzał, ale nigdy nie zapomnę tego okresu, kiedy jako dzieciak odpalałem „Hybrid Theory” i kolejny krążek zatytuowany”Meteora”. Dlatego też wieść o śmierci Chestera Benningtona należała do tych, które poruszyły we mnie jakąś strunę. Dołącz do Amazon Prime z tego linku, skorzystaj z promocji (30 dni za darmo) i kupuj taniej podczas pierwszego Amazon Prime Day w Polsce. Równo pięć lat temu – 20 lipca 2017 roku – Chester Bennington, wokalista zespołu Linkin Park, popełnił samobójstwo poprzez powieszenie się. Na wieść o tym przykrym fakcie gdzieś pod mostkiem poczułem delikatne ukłucie. Nie, nie twierdzę, że mnie to głęboko dotknęło. Nie jestem z tych, co płaczną rzewnymi łzami na wieść o śmierci obcego gościa, nawet jeśli ten jest tak popularnym artystą. A jednak przez głowę przeszła mi myśl, że właśnie odszedł ktoś, kto ubarwił kiedyś moje życie i wzbogacił je o pełne emocji doznania. Bo kilkunastoletni ja już wówczas niebywale przeżywał muzykę, z Linkin Park włącznie. Kto wie, być może przeżywał ją bardziej, niż ja dzisiejszy. Muzyka to taka pigułka o działaniu natychmiastowym. Jak żadna inna ze sztuk w kilka sekund potrafi wprowadzić każdego z nas w stan potężnych emocji. Oczywiście, gusta się zmieniają i coś, co porusza mnie teraz, za kilka lat może nudzić. Każdy z nas czasem to przeżywa. A jednak jeśli coś w pewnym momencie dostarczyło mi wielu wrażeń, nigdy nie stanie się dla mnie całkowicie obojętne. Choć może nie potrafi już sprawić, że poczuję dokładnie to, co kiedyś. Chester Bennington i jego głos wciąż jednak coś poruszają. Linkin Park – w coraz mniejszych dawkach, ale regularnie – słuchałem latami. Chester Bennington, Linkin Park Singer, Is Dead at 41 – — Tahmoh Penikett (@TahmohPenikett) July 21, 2017 I choć teraz rzadko do nich wracam, to wciąż jeden z tych zespołów, o których myślę z sentymentem. Nie kojarzę go z żadnymi konkretnymi, ważnymi wydarzeniami w moim życiu – to nie ten typ zespołu. Pamiętam za to, jak włączałem go sobie w drodze, siedząc na tylnym fotelu auta rodziców. Albo wieczorem, przed snem, wpatrując się w ciemność pokoju. Przeżywając i wyobrażając sobie wiele. Nie lubię mówić, że „wyrosłem” z jakiejś muzyki. Jak dla mnie, to taka odmiana delikatnego muzycznego klasizmu. Sugeruje bowiem, że jeśli dorosła osoba słucha tego i tego, to znaczy, że jest niepoważna. Bzdura – nasze gusta i wrażliwości ulegają ciągłym transformacjom. Fakt, że akurat wczuwasz się w coś, co kogoś bawi, nikomu niczego nie dodaje ani nie ujmuje. To jak szydzenie z osób, które twierdzą, że słuchają „wszystkiego”. Tak jakby w elastyczności i otwartości na gatunki i nurty było coś złego. Linkin Park dla dzieciaków? Takie wytykanie samo w sobie jest dziecinne. O zespole Chestera Bennigtona często pisze się, że to kapela dla dzieciaków. Ja myślę, że raczej dla wszystkich, ale jeśli częściej czują ją dzieciaki – czy czegokolwiek jej to ujmuje? Szydzenie z nośnika tak potężnych emocji, który podbił serca milionów na całym świecie nie bez powodu, jest niebywale małostkowe. I samo w sobie dosyć dziecinne. Nie boję się więc napisać, że Linkin Park to kawał historii: nu metalu, rocka elektronicznego czy rapcore’u. Chester Bennington był niebywale charyzmatycznym, zdolnym wokalistą i tekściarzem. Jego głos był łatwo rozpoznawalny i pod pewnymi względami unikalny. Trudno odmówić nieżyjącemu wokaliście Linkin Park umiejętności, to nie opinia, to fakt. Gdy dodamy do tego teksty z jednej strony bardzo intymne i skupione na wewnętrznych doświadczeniach, a z drugiej niebywale uniwersalne, otrzymujemy przepis na sukces. Zwłaszcza, że Linkin Park doskonale rozumiał będący wówczas u szczytu popularności numetalowy nurt – i doskonale się w niego wpasował. Fred Durst z Limp Bizkit w rozmowie z magazynem Billboard powiedział o koledze po fachu: Miał swój sposób, by sprawić, że każdy, do kogo mówił, czuł się jednocześnie słyszany, rozumiany i znaczący. Miał zaraźliwą aurę i ducha. Podobni ludzie często mają w sobie tak wiele bólu i cierpienia, że ostatnią rzeczą, jakiej chcą, jest skażenie bólem lub złamanie ducha innych. Zrobiłby wszystko, aby upewnić się, że wiesz, że naprawdę mu zależy. Nasze rozmowy były niebywale prawdziwe i przejrzyste – zawsze był tym, który swoim światłem rozjaśniał cienie. Podczas mojej ostatniej rozmowy z nim trzymał w rękach swoje dwa słodkie szczeniaki i dawał mi najbardziej bezinteresowne i motywujące komplementy w odniesieniu do Limp Bizkit – dziękował mi za utorowanie drogi takim zespołom jak Linkin Park. Niestety, jak wielu innych artystów, Chester Bennington zmagał się z uzależnieniami, które pociągnęły za sobą depresję. Do myśli samobójczych kilkakrotnie przyznawał się w wywiadach. Najpewniej to właśnie problemy alkoholowo-narkotykowe i związana z nimi kondycja psychiczna doprowadziły do samobójstwa. W żaden sposób nie zmniejsza to piętna, jakie odcisnął na współczesnej muzyce. Dlatego z okazji 5. rocznicy śmierci Chestera postanowiłem wspomnieć pięć numerów Linkin Park, w których moim zdaniem dał najwspanialszy popis. Linkin Park – Rolling in the Deep Okej, na wstępie będzie nieco przekornie, bo to przecież cover Adele. Linkin Park zagrał go na iTunes Festival 2011, a Chester zaśpiewał go na żywo tak znakomicie, że do teraz uwielbiam do niego wracać. To jeden z wielu dowodów na to, że ten facet mógł zaśpiewać niemal wszystko i doskonale odnajdował się również w niemetalowej konwencji. Linkin Park – Crawling Tu już mniej oryginalnie: singiel z debiutanckiego albumu – „Hybrid Theory”. Już w tym numerze Chester Bennington zdecydował się opowiedzieć o zmaganiach z uzależnieniem od alkoholu. „Crawling” to klasyczny popis znakomitych przejść Chestera – od cichego, delikatnego śpiewu, aż po rozdzierający krzyk, który w odróżnieniu od screamingu czy growlu utrzymywał melodyjność. Crawling Linkin Park – Breaking the Habit Przygnębiający, trudny tekst i jeden z pierwszych utworów LP bez gitar (w przeciwieństwie do zamieszczonej poniżej wersji live, w studiu ich nie użyto). To, jak w „Breaking the Habit” budowane są stopniowo narastające emocje, do dziś robi na mnie wielkie wrażenie. Napięcie nie opuszcza słuchacza aż do kulminacji i wejścia wokalisty w pełen wściekłości screaming w finale. Breaking the Habit – Linkin Park Linkin Park ft. Kiiara – Heavy Ten numer z 2017 roku robi znacznie większe wrażenie teraz, gdy wiemy, z jakimi demonami próbował wówczas zmierzyć się Bennington. Intymna partia wokalna jest początkowo cicha i nietypowo niska, po to, by wkrótce wzbić się o półtorej oktawy wyżej. W kwestii skali i techniki to niewątpliwie jeden z najbardziej imponujących popisów wokalisty (tyczy się to większości numerów na niebywale spójnym albumie „One More Light”). Linkin Park – Given Up W „Given Up” w pełni wybrzmiewa jeden z najbardziej charakterystycznych krzyków w historii muzyki metalowej. Chester miał głos, którego nigdy nie pomyli się z wokalem kogoś innego. Pod koniec możemy doświadczyć prezencji skilla – 16-sekundowego okrzyku w wysokim rejestrze. To była moc. Disney+ zadebiutował w Polsce. Tutaj kupisz go najtaniej. Publikacja zawiera linki afiliacyjne Grupy Spider’s Web. Chester Bennington i Given Up Chester Bennington z Linkin Park odszedł 5 lat temu. Ludzie szydzą z jego muzyki, a to wielki błąd Więcej John Hurt John Hurt był bez wątpienia jednym z najlepszych i najbardziej charakterystycznych aktorów w historii kina. Nie miał wprawdzie takiej pozycji i nie był tak rozpoznawalny jak Robert DeNiro, Marlon Brando czy Al Pacino, ale z pewnością jego niesamowite kreacje prezentowały najwyższy możliwy poziom. Po prostu nie miał takiego szczęścia jak wyżej wymienieni, by trafić na filmy, które dotarły do szerszego grona rolą życia był bez wątpienia John Merrick, czyli tytułowy bohater z filmu "Człowiek słoń" od Davida Lyncha. Znany był z takich filmów jak "Szpieg", "Rob Roy", "Harry Potter i Insygnia Śmierci", a ostatnio też "Hellboy" oraz "Snowpiercer".John Hurt miał całkiem udane i długie życie – zmarł 25 stycznia 2017 roku w wieku 77 lat. Chris Cornell To była jedna z najbardziej szokujących i nieoczekiwanych śmierci, jakie mogli wyobrazić sobie fani jakiegokolwiek artysty. Chris Cornell był głosem pokolenia ludzi wchodzących w muzyczną dojrzałość w latach 90. Był też jednym z najlepszych wokalistów wszech milczeniem jego popowe zapędy zapisane na płycie "Scream". Jego dokonania w Soundgarden i w Audioslave to absolutna podstawa dla każdego fana muzyki rockowej. Jego wykonania utworów Black Hole Sun czy Shadow on the Sun za każdym razem przyprawiają mnie o ciarki. Taka niezwykła skala i głęboka barwa głosu trafiają się raz na Cornell popełnił samobójstwo, odszedł 18 maja 2017 roku w wieku 52 lat. Chester Bennington Nie będę ukrywał, że fanem Linkin Park nie jestem i nigdy nie byłem. Natomiast zawsze zwracał moją uwagę dobry wokal Chestera Benningtona, którego melodyjna barwa i całkiem niemała skala idealnie oddawały rockową energię, szczególnie na koncertach. Jego śmierć, również w wyniku samobójstwa, połączona bezpośrednio z depresją i śmiercią jego przyjaciela, Chrisa Cornella, była tyleż szokująca, co równie niespodziewana. Tym bardziej, że zostawił on za sobą niemałą Bennington odszedł 20 lipca 2017 w wieku 41 lat. Adam West Dla wielu najlepszy Batman wszech czasów. Ja nadal obstawiałbym Christiana Bale’a, ale dla Adama Westa mam niemały szacunek. Był on pierwszym Batmanem, który zapisał się w historii popkultury i do czasu filmu Tima Burtona z 1989 z Michaelem Keatonem, dla co najmniej kilku pokoleń dzieciaków był punktem odniesienia, jeśli chodzi o postać Mrocznego Rycerza. Wprawdzie przygody Batmana z Adamem Westem to kampowa zabawa dla młodszego widza, to mimo tego aktor z szacunkiem i empatią podszedł do swojej kreacji pozostał aktorem jednej roli, ale to w tym przypadku absolutnie wystarczyło, by przejść do historii. Sam aktor nigdy na to nie narzekał, wręcz był szczęśliwy z tego, że dane mu było w taki sposób zostać West zmarł 9 czerwca 2017 w wieku 88 lat. Hugh Hefner Jeśli miałbym wskazać jedną osobę, której wpływ na XX w kwestii obyczajów był najwidoczniejszy, to bez zawahania wskazałbym na Hugh Hefnera. Twórca Playboya jest też twórcą seksualizacji mediów i pornografizacji popkultury. To "dzięki" okładkom i rozkładówkom Playboya obowiązują dziś takie, a nie inne kanony piękna i materialistycznego podejścia do nie Hefner okładki magazynów dla kobiet, wybiegi dla modelek, wideoklipy czy choćby niemała część zdjęć publikowanych na Instagramie, wyglądałyby zupełnie inaczej, a może wręcz w ogóle by nie zaistniały. Miał on potężny wpływ na wykreowanie Marilyn Monroe i odegrał istotną rolę w seksualnej rewolucji u progu lat jakie wywarł na świat wokół nas, jest tak wielkie, że gdyby go nie było świat wokół nas wyglądałby zupełnie inaczej. Czy lepiej, czy gorzej... to już pozostawiam do indywidualnej Hefner z pewnością wiódł życie, jakiego wielu mogłoby mu zazdrościć, tym bardziej, że było bardzo długie. Zmarł 27 września 2017 roku w wieku 91 lat. Sam Shepard Sam Shepard to jedna z najważniejszych postaci świata kultury amerykańskiej XX wieku, choć może niewielu zdaje sobie z tego sprawę. Znany nie tylko jako aktor, ale w dużej mierze także jako autor sztuk teatralnych. W 1979 roku otrzymał nagrodę Pulitzera za sztukę Buried Child. Kilka lat później roku dostał Oscara za rolę w filmie "Pierwszy krok w kosmos".Jego kariera była pełna interesujących wyborów, on sam świadomie i skutecznie unikał pustego i nic nieznaczącego rozgłosu. Robił wszystko, by talent aktorski i pisarski mówiły same za Shepard zmarł 27 lipca 2017 roku w wieku 73 lat. Jerry Lewis Jerry Lewis to człowiek-historia. Pionier komedii, na którym wychowało się niejedno pokolenie. To on na dobrą sprawę, w kultowym duecie z Deanem Martinem, odpowiada za nowoczesne podejście do slapsticku. W późniejszych latach szkolił z reżyserii samego Stevena Lewis zmarł 20 sierpnia 2017 roku w wieku 91 lat. Harry Dean Stanton Harry Dean Stanton to jeden z najlepszych i najbardziej charakterystycznych aktorów drugiego planu w historii. Kariery, a konkretniej filmów, w których zagrał, mógłby mu pozazdrościć praktycznie każdy aktor. Zadebiutował u Alfreda Hitchocka, grał u boku Marlona Brando, Paula Newmana, Jacka Nicholsona. Jedną z jego najbardziej pamiętnych ról był Brett z filmu "Obcy: 8 pasażer Nostromo" (użyczył też głosu owej postaci w niedawnej grze wideo "Obcy: Izolacja"). Ostatnio mogliśmy oglądać go w kilku odcinkach trzeciego sezonu "Twin Peaks" Davida Dean Stanton zmarł 15 września 2017 roku w wieku 91 lat. Chester Bennington Chester Bennington (2014) Imię i nazwisko Chester Charles Bennington[1] Pseudonim Chazy Chaz[2] Data i miejsce urodzenia 20 marca 1976[1] Phoenix[1] Data i miejsce śmierci 20 lipca 2017[1] Palos Verdes Estates[1] Przyczyna śmierci samobójstwo poprzez powieszenie Instrumenty gitara, pianino, instrumenty perkusyjne, syntezator, sampler Typ głosu tenor Gatunki rock alternatywny, nu metal, pop Zawód wokalista, gitarzysta Aktywność 1993–2017 Wydawnictwo Warner Shop Zespoły Grey Daze (1993–1998)Linkin Park (1999–2017)Dead by Sunrise (2005–2011)Stone Temple Pilots (2013-2015)[1] Multimedia w Wikimedia Commons Cytaty w Wikicytatach Chester Charles Bennington[2][3] (ur. 20 marca 1976 w Phoenix, zm. 20 lipca 2017 w Palos Verdes Estates[4][5]) – amerykański muzyk, piosenkarz, autor tekstów, aktor i wokalista amerykańskiego zespołu Linkin Park[6]. Był również wokalistą grupy Dead by Sunrise i Stone Temple Pilots (2013-2015)[3][7]. W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 46. miejscu listy 100 najlepszych metalowych wokalistów wszech czasów według czasopisma „Hit Parader”[8]. Życiorys[edytuj | edytuj kod] Wczesne lata[edytuj | edytuj kod] Urodził się w Phoenix w Arizonie jako syn Susan Elaine (z domu Johnson)[9], pielęgniarki, i Lee Russella Benningtona, detektywa/policjanta[10]. Jego rodzina była pochodzenia angielskiego[10]. Kiedy miał jedenaście lat, w 1987 jego rodzice się rozwiedli[11]. Odtąd zamieszkał z ojcem[11]. Miał dwie przyrodnie siostry i przyrodniego brata, Briana[12]. W wieku siedmiu lat był molestowany seksualnie przez przyjaciela rodziny[13], nigdy jednak nie wyjawił nazwiska sprawcy. Bał się prosić o pomoc, ponieważ nie chciał, aby ludzie myśleli, że jest gejem lub kłamie, a nadużycia trwały do 13 roku życia[11]. Od wczesnych lat interesował się muzyką. Był fanem zespołu Depeche Mode[11]. W wieku 11-14 lat słuchał hip-hopu, w tym The Sugarhill Gang i Slick Rick. Jednak największy wpływ na jego muzykę miał Stone Temple Pilots. Za pośrednictwem starszego brata poznał też twórczość Foreigner czy Rush. Marzył, by w przyszłości dołączyć do Stone Temple Pilots[14]. Uczęszczał do Centennial High School i Greenway High School[15]. Naukę kontynuował w Washington High School, którą ukończył w 1994 roku[15]. W wieku młodzieńczym zaczął zażywać kokainę i metamfetaminę[16]. W wieku 18 lat został aresztowany za posiadanie narkotyków. Zanim profesjonalnie zajął się muzyką, pracował w Burger Kingu. Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod] W wieku 16 lat dołączył do garażowego zespołu Sean Dowdell And His Friends?[17]. Po rozpadzie tego zespołu, w 1993 roku dołączył do Grey Daze (początkowo Gray Daze)[18]. Razem z zespołem nagrał dwie płyty: Wake Me i ...No Sun Today. W 1998 r. opuścił zespół[19]. Następnie, w marcu 1999, jako ostatni dołączył do Linkin Park. Pobocznym projektem muzyka był również zespół Dead by Sunrise, z którym w 2009 roku wydał płytę Out of Ashes. Od marca 2015 roku był pełnoprawnym członkiem zespołu Stone Temple Pilots. W listopadzie tego samego roku opuścił grupę[20]. Sporadycznie grał też na gitarze. Działalność pozamuzyczna[edytuj | edytuj kod] Wystąpił w programie telewizyjnym MTV W domu u... (Cribs, 2001). W filmie sensacyjnym Briana Taylora Adrenalina (Crank, 2006) z Jasonem Stathamem zagrał epizodyczną rolę klienta w aptece[21]. Był gościem programu Saturday Night Live (2007, 2011). W sequelu Adrenalina 2. Pod napięciem (Crank 2: High Voltage, 2009) pojawił się jako widz na wyścigach konnych. Rok później otrzymał rolę pechowego Evana w horrorze Piła 3D (Saw 3D, 2010). Wziął też udział w filmie dokumentalnym Jareda Leto Artifact (2012). Życie osobiste[edytuj | edytuj kod] W latach 1994-1995 był związany z Elką Brand[22], z którą miał syna Jaime'go (ur. 12 maja 1996). W 1995 roku na jednym z koncertów Grey Daze poznał Samanthę Marie Olit[22]. Para wzięła ślub 31 października 1996[23]. 19 kwietnia 2002 na świat przyszedł ich syn Draven Sebastian[23]. Po dziewięciu latach małżeństwa, 2 maja 2005 rozwiedli się[24]. W grudniu 2004 związał się z nauczycielką Talindą Bentley[22][15], z którą ożenił się 31 grudnia 2005[23] i miał trójkę dzieci: syna Tylera Lee (ur. 16 marca 2006[23]) oraz bliźniaczki – Lilly i Lilę (ur. 9 listopada 2011[25]). W 2006 adoptował ośmioletniego wówczas Isaiaha (ur. 8 listopada 1997)[26]. Śmierć[edytuj | edytuj kod] 20 lipca 2017 przed godziną 9 w Palos Verdes Estates został znaleziony martwy[27][28][29]. Miał 41 lat[30]. Jego ciało znalazła gosposia[31]. Muzyk powiesił się na pasku, obok niego leżała pusta butelka whisky. Bennington przez lata zmagał się z uzależnieniem od narkotyków i alkoholu. Cierpiał także na depresję. W wywiadach kilka razy przyznawał się, że miewał myśli samobójcze. Portal TMZ twierdzi, że to właśnie wieloletnie problemy z uzależnieniem od narkotyków i głęboka depresja doprowadziły go do samobójstwa[31]. Media zauważyły, że Chester Bennington odebrał sobie życie w dniu 53. urodzin swojego bliskiego przyjaciela Chrisa Cornella, który popełnił samobójstwo dwa miesiące wcześniej; na jego pogrzebie 29 maja 2017 wykonał piosenkę pt. „Hallelujah” autorstwa Leonarda Cohena[32]. Po jego śmierci grupa Linkin Park odwołała trasę koncertową, planowaną od 27 lipca 2017 w Stanach Zjednoczonych[33]. Został skremowany, a jego prochy zostały rozsypane w ogrodzie botanicznym[34]. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ a b c d e f Chester Bennington w bazie (ang.) ↑ a b Personalidade: Chester Bennington (EUA) (port.). [dostęp 2017-08-17]. ↑ a b Chester Bennington (20 de Março de 1976) (port.). Filmow. [dostęp 2017-08-17]. ↑ Linkin Park's Chester Bennington Committed Suicide (ang.). Billboard. [dostęp 2017-07-20]. ↑ Linkin Park Singer Commits Suicide By Hanging (ang.). 2017-07-20. [dostęp 2017-07-21]. ↑ Chester Bennington w bazie Filmweb ↑ Eur: International Who's Who in Popular Music 2002. Routledge, 2002, s. 39. ISBN 978-1-85743-161-2. ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time (ang.). [dostęp 2010-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)]. ↑ Caroline Fereday: Chester Bennington's mom marks two years since his death by suicide with picture them sharing a kiss (ang.). „Daily Mail”, 20 lipca 2019. [dostęp 2021-08-17]. ↑ a b Chester Bennington — What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2017-08-17]. ↑ a b c d Chester Bennington (cz.). [dostęp 2017-08-17]. ↑ Katy Botnar: What you need to know about Linkin Park’s Chester Bennington and his large family (ang.). Body Height Weight, 28 lipca 2017. [dostęp 2021-08-17]. ↑ Linkin Park's Chester Bennington: 'I was a raging alcoholic' (ang.). NME, 2011-07-14. [dostęp 2013-11-14]. ↑ Celebrará Chester Bennington cumpleaños 35 con nuevo sencillo (hiszp.). 2011-03-19. [dostęp 2013-11-14]. ↑ a b c Chester Bennington – Actor (rum.). [dostęp 2017-08-17]. ↑ Dave Simpson (2011-07-07): Linkin Park: 'We're famous, but we're not celebrities' (ang.). „The Guardian”. [dostęp 2013-11-14]. ↑ LPLive Wiki – A "Sean Dowdell And His Friends?" To "Grey Daze" Retrospective, „Linkin Park Live” [dostęp 2017-07-25] (ang.). ↑ LPLive Wiki – Grey Daze Story, „Linkin Park Live” [dostęp 2017-07-25] (ang.). ↑ Linkin Park – Biography (ang.). 2002-03-14. [dostęp 2013-11-14]. ↑ ud: Chester Bennington odszedł ze Stone Temple Pilots (pol.). [dostęp 2015-11-09]. ↑ Chester Bennington (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-08-17]. ↑ a b c Chester Bennington Dating History (ang.). FamousFix. [dostęp 2017-08-17]. ↑ a b c d Chester Bennington w bazie Notable Names Database (ang.) ↑ Chester Bennington w bazie IMDb (ang.) ↑ Chester Bennington Dead: Linkin Park Frontman Commits Suicide (ang.). People. [dostęp 2017-08-17]. ↑ Wie geht Rockstar und Super-Daddy? (niem.). „Bild”. [dostęp 2017-08-17]. ↑ Coroner Confirms Linkin Park Frontman Chester Bennington Died By Hanging (ang.). 2017-07-21. [dostęp 2017-07-23]. ↑ Chester Bennington's Manner Of Death Officially Ruled As 'Suicide'; Toxicology Tests Likely To Be Carried Out (ang.). 2017-07-21. [dostęp 2017-07-23]. ↑ Chris Cornell – Chester Bennington zabił się w urodziny nieżyjącego przyjaciela. [dostęp 2017-07-20]. ↑ Nie żyje wokalista Linkin Park. Chester Bennington miał 41 lat. [dostęp 2017-07-20]. ↑ a b Konrad Szczęsny (2020-07-20): Molestowanie, narkotyki, depresja... Chester Bennington przeszedł w życiu piekło (pol.). „Viva!”. [dostęp 2020-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)]. ↑ Steve Almasy: Chester Bennington dies on his good friend Chris Cornell's birthday (ang.). 2017-07-21. [dostęp 2017-07-23]. ↑ Linkin Park Officially Cancels Tour Following Chester Bennington's Death (ang.). 2017-07-21. [dostęp 2017-07-23]. ↑ Chester Bennington (1976-2017) (ang.). Find A Grave. [dostęp 2017-07-23]. pde pde pde